ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ

Όσα περνάει ο καιρός
και η καρδιά βαστάει
πως να τ αντέξω όμως πως
που ο χρόνος με γελάει

Ο δρόμος είναι σκοτεινός
και φώτα πια δεν έχει
ποιος νάναι τάχα ο σκοπός
που ο νους μου όλο τρέχει.

Το μέλλον του χαμογελά
μα η καρδιά διστάζει
τα πόδια της δεν παν μπροστά
γι αυτό πίσω κοιτάζει.

Νιώθει πως πέρασε ο καιρός
αφού μετρά τα χρόνια
της νιότης της ο θησαυρός
έχει γεμίσει χιόνια.

Σταφιδιασμένο μου κορμί
νιώθει η ψυχή σου νέα
έκανες τόσες διαδρομές
στα χρόνια τα ωραία.

Έτσι  λοιπόν αφού έζησες
χάρηκες τη ζωή σου
θα φύγεις πλήρης ημερών
μην κλαις για τη θανή σου.