ΟΙ ΝΕΟΙ

Απελπισμένοι  .οι νέοι αφήνουνε τη γη τους
Με μια αβέβαιη ελπίδα φορτωμένοι.
Αθέλητη από κείνους η φυγή τους
από την ίδια την πατρίδα τους .διωγμένοι.

Με μάτι αδειανό και βήμα τσακισμένο
τους σπρώχνει η μοίρα μαη ψυχή πίσω τους γυρίζει,
ότι ονειρεύτηκαν το είδαν προδομένο
Σειρήνα η ξενιτιά στ αυτί τους ψιθυρίζει.

Το πλοίο χάνεται στ απείρου το σκοτάδι
βουλιάζουν οι ψυχές μέσα στη θλίψη
να ξαστερώσει ο ουρανός δε βλέπουνε σημάδι
και η αυγή το πρόσωπό της έχει κρύψει.

Τ νιάτα φέρανε ως του γκρεμού το χείλος.
Στα στήθια τους παράπονο μια ανοιχτή πληγή.
Ζει στην ψευδαίσθηση ο γείτονας κι ο φίλος
παράδεισο ονειρεύονται την ξένη γη.

Με σπαραγμό κρατώντας τη βαριά καρδιά τους
οι μάνες έρμες μένουνε μονάχες.
Ξεπροβοδούν στα ξένα τα παιδιά τους
αντί για την πατρίδα για τη ζωή τους θα δώσουν ε τις μάχες.

Ποιος θα σ ακούσει όσο κι αν φωνάζεις
και σε ποιους τόπους το δίκιο σου θα βρεις.
Κι αν με τα βρόχια της οργής σου θα σπαράξεις
για όσα σε πνίγουν σε πονούν να διώξεις δεν μπορείς..