Δεν μπορώ να συγκρατήσω τους λογισμούς μουξεχύθηκαν σαν άνεμοι φυλακισμένοι
σάρωσαν την ανυπεράσπιστη ψυχή μου
πιο κάτω το σκοτάδι περιμένει.
Δεν μπόρεσα τη λύπη μου να φυγαδεύσω
μέσα στα φυλλοκάρδια μου έχει κουρνιάσει
κούφιες ελπίδες τρομαγμένες απάνωθέ μου
τρέχει ο νους μου απελπισμένος να τις πιάσει.
Σαν φύλλα φθινοπωρινά οι αναμνήσεις
που πέσαν μαραμένα απ το χρόνο
όνειρα που διαλύθηκαν σαν σύννεφα κυνηγημένα
και γώ όλο και πιο κοντά στο θάνατο σιμώνω,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου