ΣΆΝ ΟΝΕΙΡΟ

Θυμάσαι τα απόβραδα
που βγαίναμε μονάχοι
κι ,ώρες μαζί βαδίζαμε
οι δυό μας σιωπηλοί
ένα φεγγάρι ολόγιομο
έβγαινε απ΄τη ράχη
πίσω απ΄ του βουνού την κορυφή

κι άλλες φορές βαδίζαμε
πιασμένοι από το χέρι
της θάλασσας μυρίζαμε
το κύμα το υγρό
μας μέθαγε ένα ολόδροσο
και μυρωδάτο αγέρι
κι άλλες φορές βουτούσαμε με γέλια στο νερό

Θα νοσταλγείς το όμορφο
εκείνο καλοκαίρι
ώρες μαζί περνούσαμε
επάνω στη προβλήτα
χαρούμενος εκοίταζες
το φωτεινό αστέρι
μου ΄δειχνες με το χέρι σου
και μούλεγες γιά κοίτα
 κοίτα ο άρης είναι αυτός
κοίτα πως λαμπυρίζει
άκουγα τη φωνούλα σου
σιγά να ψιθυρίζει

Θα το θυμάσαι πάντοτε
το καλοκαίρι εκείνο
στη θύμησή σου θ άρχεται
κι η εποχή εκείνη
όπως σε μένα θα΄΄ρχεται
τα μάτια μου σαν κλείνω
θάναι σαν ένα όνειρο
σαν όνειρο θα μείνει.