ΤΟ ΜΑΝΤΗΛI

Κρατώ στη φούχτα μου το δάκρυ σου
αυτό που στάλαζε στου φεγγαριού το φως
τη νύχτα που κρυφά μ αποχαιρέτησες
μες στη καρδιά μου φώλιαζε ο λυγμός

Είδα στα μάτια σου μια μοναξιά απέραντη
που ντίθηκε η τρυφερή ψυχή σου
μου έδωσες τ αποχαιρετισμού το φίλημα
και πήρες την καρδιά μου εσύ μαζί σου

Καθώς ξεμάκρυνες σε κοίταζα
κι ώρα καλή ψελλίσανε τα χείλη
ένιωσα την καρδιά μου καθώς έφευγες
να μου κουνά και κείνη το μαντήλι