ΠΡΟΣΜΟΝΗ

Σαν τη σταγόνα της βροχής
σαν μια δροσοσταλίδα
σαν του ανέμου την πνοή
και σαν μια ηλιαχτίδα

Ώρες και ώρες καρτερώ
μήπως φανείς μπροστά μου
σαν ένα πέταγμα πουλιού
η σαν το φως του φεγγαριού να μπεις
στην κάμαρα μου

Έχω παράθυρα ανοιχτά
και δίχως μανταλίδια
κι εσύ την πόρτα της καρδιάς
κρατάς τα  αντικλείδια.

Μα όποια ώρα και να έρθείς
εγώ θα περιμένω
όμως φοβάμαι μη χαθείς
σε δρόμο λαθεμένο.