Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

ΠΡΟΣΜΟΝΗ

Σαν τη σταγόνα της βροχής
σαν μια δροσοσταλίδα
σαν του ανέμου την πνοή
και σαν μια ηλιαχτίδα

Ώρες και ώρες καρτερώ
μήπως φανείς μπροστά μου
σαν ένα πέταγμα πουλιού
η σαν το φως του φεγγαριού να μπεις
στην κάμαρα μου

Έχω παράθυρα ανοιχτά
και δίχως μανταλίδια
κι εσύ την πόρτα της καρδιάς
κρατάς τα  αντικλείδια.

Μα όποια ώρα και να έρθείς
εγώ θα περιμένω
όμως φοβάμαι μη χαθείς
σε δρόμο λαθεμένο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου