ΓΙΕ ΜΟΥ

Αχ  γιε μου π'ως ξεχάστηκες
εκεί μακρυά στα ξένα
και δεν σκέφτηκες  ποτέ
τη μάνα σου τη δόλια
Εγώ πάνω στο στήθος μου
φιλάω εικόνα εσένα
κι ο νους μου ψάχνει να σε βρει
σ ανθούς και περιβόλια.

Αλίμονο ούτε είδηση
δεν έχω πάρει ακόμα
νύχτες και μέρες ξαγρυπνώ
με μάτια βουρκωμένα
χωρίς παράπονο να βγει
απ το πικρό μου στόμα
μόνον ευχές ψελλίζουν
δυό χείλη πικραμένα.

Τον ταχυδρόμο ρώτησα
καθώς περνούσε γιε μου
μην τύχει κάποιο γράμμα σου
να έχει και για μένα.
Με πόσο πόνο καρτερώ
ανήξερες θησαυρέ μου
σφίγγω όμως πάντα  την καρδιά
κουράγιο λέω  Παρθένα

Κι εκείνος με χαμόγελο
που κρύβει στεναχώρια
με λόγια της παρηγοριάς
που  θέλει να μ αγγίζουν
με προσπερνάει βιαστικά
με βήματα πελώρια
για να μη δει στα μάτια μου
τα δάκρυα ν αναβλύζουν

Έτσι οι μέρες μου περνούν
οι μήνες και τα χρόνια
κι εγώ ανήμπορη είμαι πια
χωρίς καμιά ελπίδα
Το μαύρο το κεφάλι μου
το σκέπασαν τα χιόνια
γέμισε πια το πρόσωπο
αυλάκι και ρυτίδα

Όμως θ αντέξω όσο μπορώ
και θα σε περιμένω
εως την ύστατη στιγμή
ακόμη πριν να σβύσω
αν είναι νύχτα και θα ρθεις
κερί θάχω αναμμένο
μήπως θολά είναι τα μάτια μου
και δε σ αναγνωρίσω.