Η ΕΛΙΑ

Ωσάν τις ρίζες της Ελιάς νάναι το ριζικό σου
της Μάνας της καλόμοιρης της Μάνας η ευχή.
Ο σπόρος σου επλάγιασε στης Μάνας γης τα στήθη
και βλάστησε και κάρπισε με του ήλιου το φιλί

Μάγεμα φύσης όνειρο Ελιά δένδρο ιερό
οι μοίρες οι θεόσταλτες σε είδαν να γεννιέσαι
της Αθηνάς προστάτιδας στόλισες το βωμό
πάνω σε βράχους κι άβυσους σε είδαν να κρεμιέσαι.

Με τα κλαδιά σου στόλισες τις νίκες των ηρώων
Λάμπρινες τα κεφάλια τους με τ ασημιά σου φύλλα
Τιμή τους που σε νιώθανε σαν άλλον οινοχόο
να φέρνεις μέσα στις καρδιές μέθη κι ανατριχίλα

Δένδρο που ανεμόγυρες στο χείλος της αβύσου
τα ρικλώνια σε κρατούν κι ο κούφιος ο κορμός σου
Αιώνες είναι η δόξα σου στην πλούσια διαδρομή σου
Μέσα από μπόρες θύελες αέριδες τυφώνες

Άγγελοι δροσολόγησαν τη νύχτα τα κλαδιά σου
Της χρυσαυγής τον έρωτα αναγερμένη καρτεράς
σαν τα πουλιά στα αλώνια σου ροφούν την ευωδιά σου
Παίζοντας με το χρώμα σου που  λάμπει τ ασημή

Η ομορφιά σου απάρθενη η δόξα σου απλή
Η φήμη σου επέρασε πάνω απ την οικουμένη
σε γνώρισαν σ αγάπησαν σε γεύτηκαν λαοί
Λάδι το θείο δώρο σου βάλσαμο σε πληγή

Κλαδί Ελιάς στο στόμα του ας φέρει περιστέρι
να διατρέξει τους λαούς ΕΙΡΗΝΗ να μονιάσουν
Σ όλους αγάπης μήνυμα μες στης καρδιές να φέρει
Μίσος διχόνοια έριδες ας ήταν να ξεχάσουν.