Πόση λαχτάρα κρύβεις μέσα σουκαι πόσο πόνο στη καρδιά σου
λιμνούλες κάνεις με τα δάκρυα
και λιώνει πάγο η ματιά σου.
Τρέμουν τα χείλη από παράπονο
είναι η ψυχή σου σαν ζυμάρι
μα αν ακούσεις λόγο άπονο
άσε ο αγέρας να τον πάρει.
Πως κρύβεσαι μέσα στα όνειρα
και πως δικού σου κόσμους φτιάχνεις
εκεί περνάς συχνά τις ώρες σου
για όλα απαντήσεις ψάχνεις.
Κι εγώ συχνά σ ακολουθώ
τρυπώνω μες στα όνειρα σου
με πόση αγάπη σε κοιτώ
πασχίζω να είμαι η συντροφιά σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου