ΗΡΘΕΣ ΑΠΟΨΕ

Ήρθες απόψε σαν το φως της χαραυγής
σαν οπτασία στο σκοτάδι της ψυχής μου
από το χέρι σ ένιωσα να μ οδηγάς
σε μονοπάτια άγνωστα για με ζωή μου

Γαλήνη ερημιάς ιερή φωλιά
έστρωσε η νύχτα με υπέροχη αρμονία
κι απ το φεγγάρι σμαραγδένια αντηλιά
έστελνε η θάλασσα υπερκόσμια μαγεία.

Και κει μες την απέραντη σιωπή
λειψή καμπή άγουρο φεγγάρι
ωσάν τον κλέφτη απ το παράθυρο είχε μπει
το όνειρο μακρυά μου να το πάρει.

Ανάλαφρο το πέταγμα τ αθέατου πουλιού
τ άκουσα μες τη σιωπή που κέρναγε το βράδυ
κι αθέατες  μου ερχότανε στο νου
καθώς γλυκά με ξύπναγε του φεγγαριού το χάδι.