ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ

Ότι κι αν κάνω ο νους μου πάντα θα γυρίζει
στο πατρικό μου σπίτι εκείνο το παλιό
Πόσες της νιότης μου χαρές δεν μου θυμίζει
μα τώρα στέκεται βουβό και αδειανό

εκεί έχω ζήση τα ανέμελα τα χρόνια
εκεί τα όνειρα μου φτέρωσαν τα νιάτα
εκει που νόμιζα πως η ζωή θάναι αιώνια
και από χαρές πως θάτανε γεμάτα

Εκεί τα πρώτα καρδιοχτύπια είχα νιώσει
εκεί μεγάλωσα μ αγάπη και φροντίδα
εκεί η ζωή μου νόμιζα πως θα ριζώσει
εκεί αντίκρισα την πρώτη ηλιαχτίδα

Πόσα έχω ζήσει κάτω απ τη δική του στέγη
Πως νοσταλγώ ξανά να τ αντικρίσω
νιώθω η ζωή μου μακριά του όλο φεύγει
Προτού τα μάτια μου για πάντα να τα κλείσω.

Εκεί τα πρώτα βήματα μου έχω κάνει
τις παιδικές μου τρέλες έχω ζήσει
εκεί ήταν της καρδιάς μου το λιμάνι
εκεί της νιότης το λουλούδι είχε ανθήσει.