ΑΝ ΞΑΦΝΟΥ

Τώρα κι αν έρθει ο θάνατος
ξάφνου και με κοιμίσει
δε θέλω από τα χείλη μου
παράπονο να βγει.
Γλυκό της νιότης όνειρο
που ήρθες την αυγή
έκανες πάλι τη ζωή
σα λούλουδο ν ανθήσει.

Άνθη και κρίνα γέμισε
τριγύρω η κάμαρα μου
και μοσχοβόλησε με μιάς
ολάκερη η φύση.
σα ν άμουνα μικρό πουλί
άνοιξα τα φτερά μου
και πέταξα ελεύθερο
σ ανατολή και δύση.

Μα κι αν για λίγο έζησα
με κάποιες ψευδαισθήσεις
κι αν όλα τα φαντάστηκα
μου λέει η καρδιά μου
ποτέ δε θα μ αφήσουνε
αυτές οι αναμνήσεις
που κουβαλάω  από σε
χρόνια πολλά γλυκιά μου.