ΑΕΤΕ

Αετέ περήφανε Αετέ
Που κτίζεις τη φωλιά σου
ψηλά στα αετώματα
και στις βουνοκορφές
ας ήτανε να μπόραγα
κάτω απ τα φτερά σου
να έπαιρνες και μένανε
θα σου έδινα ότι θες.

Και κει ψηλά σαν πήγαινα
σαν πέταγα στα ύψη
Θα έπαιρνα τα όνειρα
μαζί μου να πετούν
Θα έδιωχνα από μέσα μου
την παγωνιά τη θλίψη
που τόσα χρόνια την καρδιά
μου την καταπατούν.