ΟΤΑΝ

Άναψα σ ένα ξωκλήσι

στην εικόνα αγιοκέρι

με τρεμάμενο το χέρι

εκεί την προσευχή μου κάνω 

θεέ μου αν κάποτε πεθάνω

μόνη μου να μην μ αφήσει.

Φόβο νοιώθω του θανάτου

πλανάται γύρω η σκιά του

κι όλο ποιο πολύ σιμώνει

τρέμω μήπως μείνω μόνη.

Τού Χριστού κοιτώ το βλέμμα

ξέρω η ζωή είναι ψέμα.

Του ζητώ να συγχωρήσει

όλα τ αμαρτήματα μου

κάποιος νάναι κει κοντά μου

τα δυο μάτια μου να κλείσει.

Νάχω γύρω τα παιδιά μου 

να τ ανοίξω την καρδιά μου

την ευχή μου να τους δώσω

ήρεμη έτσι να νιώσω

στ άγνωστο που περιμένει

εκεί που παν οι πεθαμένοι.