![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh25s4v-5wiM7Q7e770TRFUMQszFXQWdOjaux62ed5HSHteMWU67zE8wgrBNArKItvH1zeeSDP6Gv6Zmp4q2RDa1gmwWPIurwjnbUc5rGioARm86I6E5HHsZz8O319RvdfmRzMpdKGZVKB9/s320/images.jpg)
στης θάλασσας τη λύπη
η συννεφιά του πόνου
σ έκανε να φαντάζει
βροντή και αστραπή.
Μα μέσα στου πελάγου
τη μοναξιά του χρόνου
ανάμνηση είσαι μόνο
από μιά νεροποντή.
Δυό βήματα πιό πέρα
άνοιξε πάλι η μέρα
μ ένα ουράνιο τόξο
λούστηκε ο ουρανός.
Ελπίδα έχει φέρει
της ίριδας το χρώμα.
Κι από της γης το χώμα
ξεπρόβαλε ο ανθός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου