Ο ΜΠΕΚΡΗΣ

Μέσα στα μάτια έκλεινε τη σιωπή του κόσμου΄
Πέρασε απαρατήρητη από μπρος του η ζωή΄
Αόρατες σκορπίζονταν οι μυρουδιές του δυόσμου
Κι αυτός καθότανε βουβός  στης τύχης το σκαλί.

Έπεφτε πια το σούρουπο μες στη γυμνή ψυχή του
τα μάτια του λάμπανε ζωντάνια αρρωστημένη.
Άκουγε μες τη γύμνια του την τραγική φωνή του
γιατί ήξερε τι τούγραψε η μαύρη ειμαρμένη.

Παράξενα κι απόμακρα σχήματα και εικόνες
έκαναν την εμφάνιση μες στο θολό μυαλό του
Σαν σε ταβέρνα τακτικοί ερχότανε θαμόνες
για να χλευάσουνε μαζί το μαύρο ριζικό του.