ΜΥΣΤΙΚΑ

 Χλαμύδα πορφυρή ντύθηκες πάλι.
Κρυμμένα έχεις αναφιλητά
Το δάκρυ σου δροσιά στο προσκεφάλι
κι οι σκέψεις σου πουλιά ταξιδευτά.

Ανήσυχος ο ύπνος σου έχει γίνει.
Τα ονείρατα νεράιδες μακρινές
Πασχίζεις ναύρεις μέσα σου γαλήνη
στο σήμερα στο αύριο στο χθές.

Ξερό κλαδί πεσμένο κει στο χώμα.
Βραδιές ολάκερες έμεινες στη βροχή
κορμί ανήμπορο με τη ψυχή στο στόμα
Τη λύτρωση ζητάς στη προσευχή.