Η ΛΟΓΙΚΗ

Το βράδυ είναι σκοτεινό
ένα τραγούδι αλαργινό
τόν ύπνο μου ταράζει
Ξυπνώ κι ακούω μια φωνή
μες στη βραδιά τη σκοτεινή
που η καρδιά μου βγάζει΄
Μου λέει να είμαι συνετή
κι ότι η ζωή είναι βιαστική
πίσω της να μην τρέχω΄
Τα βήματα μου να μετρώ
και πάντα να προσέχω΄
Να μη βρεθώ στα ξαφνικά
σε μία άβυσσο μπροστά
που γυρισμό δεν έχει΄΄
Θα είναι τότε πια αργά
σαν η ζωή θα τρέχει΄
Μα τόσα χρόνια αυτά μου λες
καρδιά μου με τις συμβουλές
στα άκρα μ έχεις φτάσει΄
Δεν χάρηκα μες τη ζωή
όλο μου λες το μη και μη
υπόδειγμα να γίνω
Και τι κατάλαβα μου λες
μ αυτές σου τις υπερβολές
μονάχη μου θα μείνω΄
Γιατί όπως πας δε θα μπορώ
μες τη ζωή μου να χαρώ
Τίποτα δεν μ αφήνεις
Σ όλες τις χάρες της ζωής
καρδιά μου ναι μήν απορείς
την πόρτα εσύ την κλείνης
Κι έτσι θα κάθομαι βουβή
στη κάμαρη τη σκοτεινή
διέξοδο δεν έχει
Καθώς θα είναι όλα σωστά
Πόρτες παράθυρα κλειστά
και η ζωή θα τρέχει.