Η νύχτα ακούμπησε στους αγκώνες της.
Μία τεράστια γκρίζα γάζα από σύννεφα
πάνω από τις γκρίζες σκέψεις.
Χαζεύω τ α καντήλια της νύχτας
στα διαλύματα του φόβου.
Η ζωή δεν μ έστησε ήταν ντυμένη διαφορετικά.
δυσκολεύτηκα να την αναγνωρίσω.
Ποιος μπορεί ποτέ να ξεχωρίσει
το σφύριγμα του ανέμου στα γυμνά Πλατάνια.
Τι ωφελούν τα πετράδια που μαζεύεις
από τις ακρογιαλιές.
Όταν δεν έχεις κάποιον να του τα χαρίσεις.
Ποιος μπορεί να ξεχωρίσει το σύνορο της προσφοράς
από την ιδιοκτησία της προδοσίας.
Υπάρχουν τρόποι που σου μιλάνε ψιθυριστά.
Μα υπάρχει και μια αδιάφορη περιοχή της καρδιάς.
Μία τεράστια γκρίζα γάζα από σύννεφα
πάνω από τις γκρίζες σκέψεις.
Χαζεύω τ α καντήλια της νύχτας
στα διαλύματα του φόβου.
Η ζωή δεν μ έστησε ήταν ντυμένη διαφορετικά.
δυσκολεύτηκα να την αναγνωρίσω.
Ποιος μπορεί ποτέ να ξεχωρίσει
το σφύριγμα του ανέμου στα γυμνά Πλατάνια.
Τι ωφελούν τα πετράδια που μαζεύεις
από τις ακρογιαλιές.
Όταν δεν έχεις κάποιον να του τα χαρίσεις.
Ποιος μπορεί να ξεχωρίσει το σύνορο της προσφοράς
από την ιδιοκτησία της προδοσίας.
Υπάρχουν τρόποι που σου μιλάνε ψιθυριστά.
Μα υπάρχει και μια αδιάφορη περιοχή της καρδιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου